Ein lærar eg hugsar godt

Ein ny lærar, sa rektor. Det var det einaste eg fekk med med då rektor kom inn i timen til oss ein dag i 9`ande klasse. Alle var spente, for me var ein ganske berykta klasse på skulen. Svært mange blei overkjørt av enkeltelevar og fekk difor ikkje respekt. Så var dagen komen, døra opna seg.

Ho hadde brunt, stritt hår ned til skuldrene. Klesstilen var moderne med friske fargar, svært gjennomført. Ho smilte, og alle dei strålande kvite tennene viste. Klassen blei heilt stille. Astrid heite ho, og etter ei stund gjekk det opp for meg kven foreldra var. Sidan Austevoll er ein så liten stad, kjenner dei fleste til alle, noko som gjer at ein får eit slags forhold til folk før ein kjenner dei. Ho var ung og sprudlande, og det trong ho, for ho hadde teke på seg litt av ein klasse. Ho var eit multitalent, tillegg til alle faga ho hadde kunne ho synge, spele piano og kornett.

Dagane gjekk, og etterkvart som me vart kjend med ho, likte me ho betre og betre. Ho lærde kjapt namna til elevane og fekk vite kven foreldra var. Me hadde ho i norsk, engelsk og musikk (som var det kjekkaste faget eg visste). Ho hadde ein unik måte til å få oss til å følgje med når ho snakka, ho var svært engasjert, men samstundes streng på korleis ting skulle gjerast. Ho sa alltid ifrå om reglar på førehand, slik at ingen misforståingar skulle oppstå. Ho var alltid førebudd, og virka alltid som ho verkeleg trudde på det ho sa. Ho var og flink til å gi ros når elevane hadde gjort noko bra og oppfordra oss til å gi kvarandre også.

Me forelska oss heilt i ho. Dessverre gjekk det ikkje eit heilt år eingong, før magen hennar byrja å vekse og me skjøna at det var ikkje lenge til ho forlot oss. Alle var heilt knust, og eg syns synd på ho som måtte overta, for lista var lagt vanvittig høgt. Eg skal love deg ho fekk gjennomgå og blei samanlikna på alle felt, men klarte ikkje leve opp.

kommunikasjon

Denne veka har me hatt om kommunikasjon og kva det inneber. Det som hang seg mest fast er statistikken på kor mykje kroppsspråket vårt eigentleg fortel. Dersom ein syns ein fag er svært keisamt, kan det også syne gjennom til elevane. Det som er å viktig er å lære seg å bruke kroppen til sin fordel, slik at elevane følger meir med og syns ting eg interessant, og ikkje blir forvirra av alt dei ser.

I denne samanhengen såg me ein episode av serien ”kroppen”, der me fekk demonstrert korleis folk tolka ulike signal me sender ut med kroppen vår i ulike samanhengar og det var svært interessant (og morosamt). For det er ikkje alle ting ein tenker over at ein gjer, som andre kan legge merke til.

Ein anna ting som blei teken opp er samarbeid. Det er mangen ein må samarbeide me i ein skulesituasjon, til dømes foreldre, andre lærarar, rektor, helsesyster og elevar, og utføringa av dette samarbeidet og kommunikasjonen i mellom partane kan ikkje gjerast likt med alle dei ulike. Altså, måten me kommuniserer i samarbeid på, er ulik etter kven mottakaren er. Det er viktig å vere ”på bølgjelengde”.

Grunnen til at me lærer om dette er nok at tida har vist at det lett kan oppstå misforståingar. Det kan vere ein uttaling om noko som vart tolka negativt av mottakar, slik at vedkommande blei fornærma, og då blir det eit irritasjonmoment frå eine sida, som andre parten ikkje forstår. Difor er også tilbakemelding viktig. Mogleiken til å kunne spør: kva meinte du meg det? og få ei forklaring. Det kan og vere ein måte å sei sitt eige synspunkt dersom ein ikkje er enig og diskutere det mellom seg.

Me hadde og mimeleik der me skulle vise klassen eit yrke e.l ved hjelp av kroppsspråk, noko liknande spelet "taushet er gull". Dette er eit spel eg har drive med heime i mange år og syns det er kjempekjekt, særskild når ein blir forstått. Klassen gjetta kjapt kva me var for noko og det tek eit som eit godt teikn. Slike leikar passar for kven som helst, uansett alder. Det som er viktig er å ikkje vere redd for korleis ein ser ut, så lenge folk skjønnar kva du vil fram til.

Kort oppsummert tyder dette at: kommunisèr, gi tilbakemelding og samarbeid for at alt skal fungere og blir forstått slik det var meint. Eit par ting som kan vere lurt å tenkje på er:

"Å vera sint ……
det er lett.
Men å vera sint til rett tid,….
I rett grad,…….
på rett person …….
på rett måte og
av rett grunnn….
…….det er ikkje lett."
(Aristoteles)

Ӂ komme sammen
er en begynnelse.
Å holde sammen
er et framskritt.
Å arbeide sammen
er en suksess.”

Me sat oss saman i praksisgruppene og skulle diskutera og laga "køyrereglar" for korleis gruppa vår skulle fungere. Desse la me ut på Fronter etterpå, slik at alle kunne sjå dei. Me ville at dei ulike verva skulle gå på omgong, slik at det ikkje alltid er ein som skriv eller tek intiativ til møter. Det er sjølvsagt eit faremoment med dette, dersom me ikkje alltid veit kven som har ansvar for kva, så det må me ha i bakhovudet.

Me fekk og presentert metoden blogg. Eg må sei at eg på førehand ikkje hadde noko erfaring eller bakgrunnsstoff om det, så eg visste eg måtte høyre godt etter dersom eg skulle bli klok på dette. Etter informasjonen ser at dette kan verta eit nyttig verktøy. På denne måten kan ein gå tilbake og sjå kva me hadde kvar time, kva eg tenkte og meinte etter og kva som var viktig for meg. Samstundes kan ein og sjå korleis ein har forandra både skrivemåte og evne til å reflektera over det ein har lært. Dette blir spennande.

Eg tok og testen for å sjå om eg var flink til å sjå om det var eit falskt eller ekte smil dei ulike personane viste. Eg hadde ganske mange rette, altså gjennomskua eg dei fleste, men nokre klarte eg ikkje å finne ut om var ekte eller ikkje. Nokre er kanskje flinkare til å "fake" eit smil?

(revidert: 08.04.08)

Kvifor lærar og kvifor HSH?

Eg har alltid vore interessert i fag og det å lære meg nye ting. Eg har og sett i mi eiga tid på skulen kor viktig det er å ha gode lærarar for å bli ein flink elev. Eg har møtt både gode og dårlege lærarar opp gjennom årene, noko som har inspirert meg på kvar sin måte. Heile ungdomstrinnet pirka eg på skrivefeil hos medelevar, noko kanskje dei syns var dårlig gjort, men som berre var meint godt.

Den aller største inspirasjonen, som gjorde at eg visste at dette var yrket for meg, var ei ung lærarinne me fekk i 9`ande klasse. Ho var ung og smilande, noko som gjorde til at me såg fram til timane med ho. Me fekk verkeleg inntrykk av at ho brydde seg om oss og hadde tid til oss, samstundes som ho lærte oss noko. Etter eit par veker med ho tenkte eg: ”så gode lærarar er ikkje kvardagskost, sånn vil eg bli”.

Ein anna ting er at eg likar så godt å drive med musikk, og sidan eg ikkje kan leve av å vera utøvar, vil eg gjerne lære andre det eg kan. Med andre ord er det mest musikken som driv meg, men allmennfaga er òg interessante og alltid kjekk og ha. Eg unnar elevar ein god lærar, og det trur eg at eg kan bli.

Kvifor HSH? Vel, sidan eg allereie hadde vore her i tre år på øya og trivs så godt her, kvifor ikkje 4 år til? Vegen heim er kort, eg har slekt her og staden er akkurat passe stor. Og etter møte med klassen er eg enda sikrare på at dette blir ein kjekk erfaring. ;)

veke 34

Ja, så har me kome litt meir i gong med pedagogikkfaget. Har skjønt at ”aktivitet” er eit viktig stikkord å ta med seg i alle faga her. Eg syns det var svært kjekt å treffe ein lærar frå same staden som eg sjølv er frå, Aashild.D.Veivåg. Alltid kjekt med dialektvariasjon blant lærarane.

Faget pedagogikk er nytt for meg og verkar spennande, eg ser fram til dette, særskild psykologidelen. Av den grunn at eg sjølv meiner det er svært viktig å kunne forstå elevane når ein skal leggja opp undervisninga. Faget er nok difor ganske omfattande og krev at ein er førebudd på mykje arbeid, men med så mange kjekke folk i klassen ein kan samarbeide med, skulle ikkje det vere eit så stort problem.

Ps.Hadde ein plan om å leggje inn bilete på profilen min på bloggen, men fekk det ikkje til. Nokon som kan hjelpe? Det hadde vore fint.

Presentasjon av Ida

Hei! Eg heiter Ida Haldorsen, er 19 år og kjem frå Austevoll. Eg har nettopp byrja på allmennlærar v/HSH, etter tre år på musikklinja ved Stord vgs.

Eg har alltid hatt stor interesse for musikk og kan spele trombone, althorn og piano. I framtida vil eg lære meg fleire dersom eg får sjansen, for slikt kan alltid brukast seinare. Eg har ei syster, ein bror og ein katt som heiter Elvis. Eg har helgejobb på Esso i Leirvik sentrum og har jobba der sidan november i fjor.

Eg har lenge visst at det var lærar eg skulle bli. Har sjølvsagt vurdert mange andre yrker, men fell alltid tilbake på lærar. Eg ser fram til desse åra på skulen her, har tru på at det blir utfordrande men kjekt.